Polikarpus, tak wezwany
Mędrzec wieliki, mistrz wybrany,
Prosił Boga o to prawie,
By uźrzał śmierć w jej postawie.
Wypięła żebra i kości,
Groźno siecze przez lutości.
Mistrz widząc obraz skarady,
Żołte oczy, żywot blady,
Groźno się tego przelęknął,
Padł na ziemię, eże stęknął.
Gdy leżał wznak jako wiła,
Śmierć do niego przemowiła.
Rzucęć się jako kot na myszy,
Aż twe sirce ciężko wdyszy.
Odchoceć się s miodem tarnek,
Gdyć przyniosę jadu garnek —
Musisz ji pić przez dzięki.
Powyższe cytaty to fragmenty wiersza pt. Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią, które dobrze ilustrują to, w co obfituje cały tekst – słownictwo rodem sprzed kilkuset lat. Współczesny czytelnik do jego zrozumienia będzie więc potrzebował nie tylko samego wiersza, ale także szeregu objaśnień. Wynika to z faktu, że średniowieczna wersja języka polskiego jest nieco inna od współczesnej. O ile więc pojęcie ogólnego sensu historii nie powinno być trudne, o tyle przy niektórych wyrazach czy zwrotach, jak np. pić przez dzięki albo zableszczać na strony oczy konieczna może być chwila namysłu i dociekań.
Powyższe określenia raczej wyszły już z użycia, ale mamy też osobną grupę słów nadal wykorzystywanych, tyle tylko, że w innym znaczeniu. Ich przykład odnajdziemy w określeniu łszczy się jako miednica, w którym miednica nie oznacza tak jak dzisiaj miski, ale naczynie z miedzi. Innym nieużywanym dziś zwrotem jest tytułowe za po polsku nie rozumiesz?, w którym słowo za wykorzystane jest w znaczeniu dzisiejszego czy. Pytanie to Śmierć zadaje Polikarpowi, gdy ten sprawia wrażenie zdumionego i zakłopotanego.
Tłumaczenie tekstów sprzed kilkuset lat na dzisiejszy język bywa trudniejsze niż przekłady z jednego współczesnego języka na inny. Mimo to w naszym biurze Art of Translation z chęcią podejmiemy się każdego językowego wyzwania, z jakim się do nas zwrócicie. Czekamy na Was pod numerem telefonu +48 585 500 132 oraz 517 416 172, a także pod adresem biuro@artoftranslation.pl.
Dodaj komentarz